ارتباط بین سبک رهبری و هوش هیجانی مربیان دانشگاه های تهران

چکیده: هدف: هدف از این پژوهش بررسی ارتباط سبک رهبری و هوش هیجانی مربیان دانشگاه های تهران می باشد. روش شناسی: پژوهش حاضر از نوع توصیفی پیمایشی از نوع کاربردی است. جامعه آماری شامل کلیه مربیان زن و مرد رشته های ورزشی والیبال، هندبال، تنیس روی میز و بدمینتون دانشگاه های شهر تهران در سال تحصیلی 1391-1390 بود که تعداد آنها 140 نفر می باشد و حجم نمونه با تعداد جامعه برابر است. داده ها با استفاده از 3 پرسشنامه اطلاعات فردی، هوش هیجانی سیبریاشرینگ و سبک رهبری (l.s.s) گردآوری شدند. پایایی پرسشنامه ها با استفاده از آزمون آلفای کرونباخ بررسی شد و میزان آن در پرسشنامه هوش هیجانی برابر (824/0=? ) و در پرسشنامه سبک رهبری ( 618/0??) می باشد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری k-s برای تعیین وضعیت طبیعی بودن توزیع داده ها استفاده شد. از آزمون های خی 2، ضریب همبستگی پیرسون، ضریب همبستگی اسپیرمن و t مستقل برای بررسی فرضیه های تحقیق درسطح معناداری 05/0استفاده شد یافته ها: نتایج آزمون t مستقل نشان داد که بین هوش هیجانی مربیان رشته های تیمی و رشته های انفرادی منتخب دانشگاه های تهران هم تفاوت معناداری وجود ندارد. نتایج این آزمون در مورد ابعاد هوش هیجانی نیز به همین ترتیب است. بین هیچ یک از ابعاد هوش هیجانی مربیان رشته های انفرادی و مربیان رشته های تیمی تفاوت معناداری وجود ندارد. در بررسی ارتباط بین سبک های رهبری با مولفه های هوش هیجانی سطح معناداری آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین سبک رهبری بازخورد مثبت با هوش هیجانی مربیان رشته های تیمی و سبک رهبری آمرانه با هوش هیجانی مربیان رشته های انفرادی ارتباط مثبت وجود دارد. در بررسی رابطه بین سابقه مربیگری و سبک رهبری نیز نتایج آزمون رتبه ای اسپیرمن نشان داد که بین سابقه مربیگری با سبک رهبری بازخورد مثبت مربیان رشته های تیمی ارتباط منفی و معنادار وجود دارد. به این معنی که با افزایش سابقه مربیگری مربیان رشته های تیمی، نمره سبک رهبری بازخورد مثبت آنها کاهش نشان داده است. نتایج این آزمون در سبک رهبری آمرانه نیز به همین ترتیب است و بین سبک رهبری آمرانه و سابقه مربیگری، ارتباط منفی و معنادار وجود دارد. ارتباط سایر سبک های رهبری با سابقه مربیگری معنادار نمی باشد. ارتباط بین سابقه مربیگری و هیچ یک از سبک های رهبری مربیان رشته های انفرادی نیز معنادار نبود. در مقایسه هوش هیجانی مربیان بر اساس جنسیت نتایج نشان داد که بین هوش هیجانی مربیان زن و مرد منتخب دانشگاه های تهران تفاوت معناداری وجود ندارد. مقایسه مولفه های هوش هیجانی نیز مشخص نمود که مربیان زن و مرد تنها از لحاظ مولفه همدلی تفاوت معنادار دارند (مردان از نمره بیشتری در این مولفه برخوردار هستند) و در سایر مولفه ها تفاوت معناداری مشاهده نشد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج تحقیق، پیشنهاد می شود در گزینش مربیان تیم های ورزشی، مهارت های هوش هیجانی آنها در کنار دیگر مهارت های مربیگری، مد نظر قرار گیرد و با توجه به آموزش پذیر بودن هوش هیجانی، برای افزایش هوش هیجانی مربیان تیم های ورزشی، کلاس های آموزشی به ویژه قبل از برگزاری مسابقات ورزشی تدارک دیده شود.